• Taken

    Een beetje kort door de bocht misschien, er kan nog wel wat bij. Maar nou maar even niet.

    people doing their own tasks on the wooden table
    Photo by Pavel Danilyuk on Pexels.com
    taken
    
    een nieuwe taak ligt op je te wachten
    het is lang geleden dat je een kerk hebt gesticht
    een schuilplaats voor de gelovigen onder ons
    bescherming voor wat uit het gesticht kwam gekropen
    
    mijn taak zit er op
    ik heb een gouden tip verstrekt
    die is dankbaar in ontvangst genomen
    
    een nieuwe opdracht ligt op je te wachten
    wanneer heb je voor het laatst een gezin ontwricht
    een vluchtweg gecreëerd voor een verloren mens
    een monument voor een tijdsgewricht om te slopen
    
    mijn taak zit er gelukkig weer op
    ik heb gouden tips verstrekt
    die zijn dankbaar in ontvangst genomen
    
  • Proces

    Wazige tekst, in deze vorm komt ie niet door de selectie. Er zitten wel wat bruikbare delen in. Het eerste couplet kan wel weg.

    person making clay pot
    Photo by Antoni Shkraba on Pexels.com
    proces
    
    spaar je tranen, er komt nog meer
    bewaar je tranen voor een volgende keer
    het is niet alleen dit, er komt nog veel meer zeer
    ervaar het proces, geniet van het mooie weer
    
    een buurman en een buurvrouw
    wisselen een beleefdheid uit
    dag buurvrouw, dag buurman
    een verlangen jeukt onder de huid
    
    denken zonder richting
    het leidt tot dit soort gedachten
    je verliest je doelgerichtheid
    je vergeet je verwachtingen
    
    de tijd is beperkt
    het zit anders dan je verwachtte
    de ruimte is te klein
    daar kom je dan achter
    
    een buurman en een buurvrouw
    strelen elkaars huid
    o buurvrouw, o buurman
    klinkt buurman zachtjes en buurvrouw luid
    
    tanden in een lichaam
    handen aan een lichaamsdeel
    armen hier en daar
    vinden elkaar in een vertrouwd ritueel
    
    de ruimte is te weids
    je verliest het overzicht
    het duurt allemaal veel te lang
    het gat wordt niet gedicht
    
  • Schommelstoel

    Ik en mijn virtuele schommelstoel

    man in dress shirt and beige pants sitting on brown wooden armchair
    Photo by cottonbro studio on Pexels.com
    schommelstoel
    
    iemand zegt wat en ik luister een beetje half
    over de toestand op internet en nu ook op tv
    beschrijft de nieuwste mode onder moderne ambtenaren
    ik luister naar de winden, mompel ja en knik nee
    want niets kan zelfs maar knagen aan het volmaakte gevoel
    van tijdloos drijven in mijn heilige schommelstoel
    
    mensen vinden wat uit om elkaar mee te vernietigen
    nucleaire wapens en stokken en zwaarden
    gif door het eten en dure zorgverzekeringen
    geoefende handen en symbolische baarden
    ik hou mezelf verre van al dat strijdgewoel
    en pluk de dag in mijn bloedeigen schommelstoel
    
    een schommelend been
    een knikkebollend hoofd
    een uitgestoken teen
    hier zit iemand die het wel gelooft
    
    ik laat de hele boel de boel en de boel de boel
    in de weldadige rust van mijn zelfgemaakte schommelstoel
    traag schuift de wereld door onder mijn luie stoel
    de tijd glijdt voorbij aan mijn schommelende stoel
    

    Ik kan me er een soort traag Drs. P-achtig einde bij voorstellen, met veel woorden die eindigen op schommelstoel.