Ik en mijn virtuele schommelstoel
schommelstoel
iemand zegt wat en ik luister een beetje half
over de toestand op internet en nu ook op tv
beschrijft de nieuwste mode onder moderne ambtenaren
ik luister naar de winden, mompel ja en knik nee
want niets kan zelfs maar knagen aan het volmaakte gevoel
van tijdloos drijven in mijn heilige schommelstoel
mensen vinden wat uit om elkaar mee te vernietigen
nucleaire wapens en stokken en zwaarden
gif door het eten en zorgverzekeringen
geoefende handen en symbolische baarden
ik hou mezelf verre van al dat strijdgewoel
en pluk de dag in mijn bloedeigen schommelstoel
een schommelend been
een knikkebollend hoofd
een uitgestoken teen
hier zit iemand die het wel gelooft
ik laat de hele boel de boel en de boel de boel
in de weldadige rust van mijn zelfgemaakte schommelstoel
traag schuift de wereld door onder mijn luie stoel
de tijd glijdt voorbij aan mijn schommelende stoel
Ik kan me er een soort traag Drs. P-achtig einde bij voorstellen, met veel woorden die eindigen op schommelstoel.
Geef een reactie