Een tekst die uit twee delen lijkt te bestaan, waarschijnlijk kwam er halverwege een gebeurtenis tussendoor die de gedachten een andere kant op duwde.
Dat het leven best wel lang is is op zich wel een interessante gedachte. Niet een heel erg nieuwe gedachte, maar wel mooi als tegenstelling tot het bekende gezegde.
geen speelgoed
dat is geen speelgoed
dat is hoogwaardige apparatuur
dat heb je niet binnen een jaar onder de knie
en zeker niet binnen een uur
laat dat maar liggen, dat is niks voor jou
je neemt de tijd en moeite niet die dat vereisen
dan kan niet even gauw gauw
doe maar gewoon je gewone dingen
dingen waarin je thuis bent en min of meer vanzelf gaan
let maar niet teveel op wetenschappelijke ontwikkelingen
geef geen aandacht aan hun die vooraan (willen) staan
ga maar gewoon je eigen gewone gang
je gangetje is alles wat je nodig hebt
de weg is kort en het leven best wel lang
voor iemand die voor zichzelf de wereld schept
zoek uit hoe het zit met die ouderwetse dichtvorm
hussel de regels naar eigen inzicht door elkaar
je was de naam vergeten maar het heet een sonnet zeg
nu baal je van je taak en krijgt het niet meer voor mekaar
het is dan ook geen speelgoed, het is een klassieke dichtvorm
het is niet de bedoeling dat je daar wat mee om gaat prutsen
dat valt buiten de gevestigde norm
dat valt buiten de vastgestelde normen
Alweer een tekst die niet zo zal blijven. Een aantal overbodige en een aantal ontbrekende zinnen. Dat van die levensdraad en het oog van de naald kan ik iets meer mee doen. Maar nou maar even niet.
te goed
te lief, te meelevend, te goed voor deze wereld
klein hartje, groot hart, hart(en) zonder grenzen
zelden tot soms een eikel, een eikel zonder hart
de levensdraad gaat door het oog van de naald
een gebroken hart zingt een levenslied
duistere verlangens drijven machinaties aan
(n)iemand wordt geslachtofferd aan de manipulaties
of gaat alles in pais en vree
doet niemand er iemand kwaad mee
zalving voor een verslagen hart
de kade verwelkomt het verdwaalde schip
hoogdravend, alwetend, belerend
de poging tot humor is pover te noemen
langzittend, vastgeroest, uitgerangeerd
een matig verleden om op te beroemen
slecht herinnerde matigheid om op te beroemen
niemand doet er iemand kwaad mee - integendeel
iemand doet er iemand goed mee - zeker weten
en de levensdraad gaat
door het oog van de naald
21-5-’23
Even lezen, wat is dit voor tekst. Zie ik daar een frisisme, dat kan natuurlijk zomaar, ik kom per slot van rekening uit Fryslân. Een schrijffout, die kan ik wel even verbeteren. Het loopt nog niet heel lekker allemaal en er kan wel een coupletje of twee uit. Nou ja, daar zijn schetsen voor zullen we maar denken.
daar stellen we vragen over
daar stellen we vragen over, maar niet uit een gevoel van afgunst
daar zetten we vraagtekens bij, maar niet uit afkeer voor levenskunst
wat kan daar in godsnaam voor goeds uit achterweg komen
hoe kan daaruit nou ooit iets moois ontstaan
de neerwaartse spiraal gaat van geestelijk naar fysiek
investeerders trekken weg naar minder achtergebleven gebieden
wat blijft zijn lege kerken rassenhaat en gesloten fabrieken
dat krijg je als goedgelovigen van kwaad naar erger gaan
leugens leugens alsmaar leugens
vechten om de macht en een dubbele moraal
bladen vol pseudowetenschap en propaganda
de zogenaamde leiders gaan met de buit aan de haal
is dit de nieuwe politiek, zijn dit de nieuwe regels
wordt dat de nieuwe kliek die ons denkt te kunnen besturen
wordt van ons verwacht om er maar vertrouwen in te hebben
met hun doorzichtige beloftes van beter wonen en een betere baan
liegen liegen en nog meer liegen
nog voor de echo’s van de oude zijn vervlogen
komen de nieuwe termen van haat aanvliegen
en nooit zul je horen: we hebben gelogen
Het schema is meteen al in de war, maar als ik het wat in de gaten hou kan ik het wel rechttrekken binnen een paar weken. Of dagen, als het zou moeten, maar daar zie ik de noodzaak niet van in. Dus bij deze de tweede tekst. Niet de nieuwste maar wel tamelijk recent. Ik zet de datum erbij, dat is handig van mij.
oneindige vakantie
dit is een tent en dat is een caravan
dat is een huisje om in te bivakkeren
zo bouwen we een eilandje voor ons tweeën
zo bouwen we een luchtruim vol hogere sferen
het recept is bekend, we omarmen de routine
we belonen onszelf en elkaar om de beurten
ingespeeld, een geoliede machine
we zwelgen in de nabijheid van onze harten
dichtbij, dichtbij, kom dichterbij
zing met mij een zoete rapsong
dichterbij, kom dichterbij
dans met mij de zevensprong
een ritje door de duinen - wat bedoel je daarmee
een wandeling op het strand - wat zeg je me nou
even schuilen in een café - ga/doe je met me mee
een zitje aan de waterkant - is dit wat je wou
grenzeloze zomer
oneindige vakantie
eindeloze uren
de eeuwigheid ervaren
19-5-’23
De cynische rommel moet er nog wel uit. Ik weet niet wat dat bedacht heeft, (nou ja, ik weet het natuurlijk wel) maar daarvoor is hier geen plaats.