Even pauze. Even een blogje schrijven.
Fijne muziek vanmiddag in het Gitaarhuis. Fijne mensen ook. We houden van mekaar.
En een tekst. Niet die van vanochtend, ik pak er even een andere bij.
Ok. Kampioen viespeuk. Dit is het min of meer toepasselijke plaatje dat daar bij hoort:
Niks toepasselijks aan, dat plaatje, maar ach, het staat er toch maar weer.
De tekst:
kampioen viespeuk de schaamte voorbij verzamel ik stickers en etiketten bewaar ze op m’n voorhoofd mijn favoriete aller tijden is en blijft kampioen viespeuk er waren er meer maar die konden niet beklijven lelijk, junkie, zuipschuit gezeik voor oude wijven wat blijft is kampioen viespeuk kampioen viespeuk is een vieze ouwe man kampioen viespeuk, trekt zich van niemand wat aan kampioen viespeuk, ze noemen me een viespeuk kampioen viespeuk, lust er wel pap van kom maar meiske kom maar bij kampioen viespeuk hij wast zich niet, hij doucht zich niet gaat nooit lekker in bad kamt zijn haren niet, scheert zich niet wast zijn handen slechts symbolisch zijn huisje stinkt, zijn tafel plakt aambeien bevolken zijn gat bruine tanden, druipsnor zijn lichaamsgeur is puur demonisch hij is kampioen viespeuk de beste en de vieste kampioen, kampioen viespeuk zo gedraagt hij zich het liefste
Daar ga ik nu verder geen commentaar op leveren. Maar er valt nog wel iets aan te sleutelen. Of misschien iets meer over te vertellen.
Nou maar even niet.
O, ik heb tussendoor ook nog tijd gevonden om mijn snor te verven. Een momentje helemaal alleen voor mezelf.
Geef een reactie